آیا غذارسانی به سگها بد است؟ مخالفت کارشناسان با غذارسانی چرا نادرست است؟ غذا دادن به سگها و حیوانات کار درستی است یا بد؟

متأسفانه ادعاهای نادرست آسیب سگ ها به محیط زیست و غذارسانی با هجمه ناجوانمردانه با بهره گیری از قدرت بالای رسانه ای عده ای، روز به روز در حال افزایش است. سگهایی که جان آنها دقیقا به مانند دیگر جانداران شیرین بوده و  نباید از حق زندگیشان به سادگی عبور کرد.

در کشورمان به اندازه کافی در خصوص حقوق حیوانات بی تفاوتی هایی را شاهد می شویم و نشر مطالبی در خصوص کشتار سگها و بی رحم بودن نسبت به سرنوشت و جان و زندگی حیوانات زشت ترین پیام دارای بدآموزی های اخلاقی و انسانی بوده تا به بی رحمی عموم مردم نسبت به سرنوشت جانداران زبان بسته منتهی شود.

[quote]قانون بازتاب می‌گوید رنجی که برای حیوانات می‌آفرینیم به سمت خود ما باز خواهد گشت؛[/quote]

مخالفان غذارسانی باید بدانند قدرت تاب آوری سگها بسیار بالا بوده و همانطور که انسان بدون غذا خوردن می تواند چهار هفته زنده بماند، حیوانات نیز می توانند با قدرت تاب آوری بالای خود زنده بمانند.

گرسنگی سگها فقط آنها را زباله گرد و ناقل بیماری کرده و وحشی تر نیز می کند. سازمانهای جهانی نیز اعلام کرده اند کاهش غذا لزوما به معنای کاهش جمعیت نخواهد بود. متن سازمان جهانی بهداشت حیوانات و دیگر پژوهشهای بین المللی نیز میگوید: امکان کاهش جمعیت سگ‌ها با کاهش دسترسی آنها به منابع غذایی در مقالات علمی تائید نشده و گرسنگی دادن به حیوانات تنها آنها را بیمار و زباله گرد می کند. ائتلاف جهانی مدیریت جمعیت حیوانات(ICAM) نیز این موارد را تأئید کرده است.

آموزه های دینی و فرهنگ ایران باستان و سفارشات پدران و اجداد ما در این خصوص نیز نباید نادیده انگاشته شود. در روایات و احادیث پر تعداد اسلامی هم در خصوص لزوم مهربانی با سگها و توجه به نا حق کشته نشدن حیوانات و بخشیده شدن گناهکاری که به سگ تشنه ای آب داده بود دیده می شود. مسائل اخلاقی، ریشه در انسانیت و وجدان آدمی داشته و انسانهای با وجدان نسبت به سرنوشت تمامی جانداران حساس خواهند بود.

ادعاهای نادرست آسیب سگها به محیط زیست و حیات وحش

علاوه بر آن بهتر است از آسیب کاهش جمعیت و تعداد سگها به طبیعت و انسانها غافل نشویم.

آیا می دانستید مهمترین علت هجوم حیوانات وحشی از جمله گرگ و سیاه گوش و شغال و … به شهرها و روستاها کاهش جمعیت سگهاست؟ در ماههای اخیر بارها و بارها در محیط های شهری حمله حیوانات وحشی به انسان را شاهد بودیم تا در نبود سگ در محیط مسکونی، قلمرو و جولان حیوانات وحشی بیشتر از قبل شده و هزینه معنوی، روانی و جسمانی به مراتب شدیدتری به بطن جامعه تحمیل کند.

سگهای ولگرد هم خدایی دارند

کشتار و جمع آوری بی رویه سگها متاسفانه نتیجه اش شده: جولان حیوانات وحشی مثل گرگ و سیاهگوش و پلنگ و … در شهرها و روستاها که بارها و بارها دیدید و شنیدید …
نتیجه اش شده: کشتار همان حیات وحش این بار توسط خود مردم …
نتیجه اش شده: عادی سازی بی رحمی کردن مردم با حیات وحش. چون جماعتی که تمرین کشتن سگ را بکند کشتن یک سگسان و گربه سان دیگر مثل گرگ و سیاهگوش برایش کاری نخواهد داشت. انسان مالک کره زمین نبوده و سگها هم جزوی از آن هستند.

در طبیعت مگر فقط سگها به حیات وحش حمله می کنند؟ گرگ و پلنگ و سیاهگوش و … هم به گوزن و روباه و شغال و خرگوش حمله میکند. اتفاقا آمار حملات سگ به حیات وحش کمتر از دیگر حیوانات وحشی است چون که به مراتب ترسوترند. ضمنا سگ ها هم مثل گوزن و گرگ و …. جان دارند.

چرا حمله سگ ها به انسان گزارش می شود؟

سگ های شهری به دلیل عادت به همنشینی با انسان و داشتن تغذیه نامناسب، بسیار ترسو و ضعیف هستند و امکان حمله به حیوانات وحشی و عموما انسانها را ندارند.

در زمانی که سگهای شهری رام توسط شهرداری و … جمع آوری می شوند، قلمرو سگهای روستایی که وحشی تر و نترس تر هستند؛ افزایش پیدا کرده و اجازه ورود به مناطق مسکونی را پیدا می کنند تا با مواردی از حمله سگ به انسان مواجه شویم. عدم واکسینه کردن ضد هاری سگها نیز باعث شده تا تنها راه چاره را کشتار سگها و یا جمع آوری بی رحمانه آنها همراه با نگهداری ناصحیح و عذاب سگها در محلهایی با نام پناهگاه بدانیم.

شما از کنار ۹۹ درصد سگهای شهری عبور کنید حتی سرشان را هم بالا نمیکنند که به شما نگاه کنند اما اگر جرات دارید در چند صدمتری سگهای گله و عشایر و روستاییان حاضر شوید. سگهای روستایی وحشی تر هستند چون نوع پرورش و ذات و ماهیتشان متفاوت از سگ شهری است.

سگهای شهری از ابتدا با انسان و در کنار آنها چشم باز کردند و قلمرو خاصی هم ندارند و طبیعت وحشیشان به مرور فروکش کرده است.

سگ شهری اغلب ضعیف، ترسو و عادت کرده به انسان است

بسیاری از حملات سگها به حیات وحش نیز توسط همین سگهای گله که دارای آموزشهای خاص و تغذیه و قدرت بدنی مناسب هستند، انجام می پذیرد. صاحبان این سگها عشایر و روستاییان هستند و نمی توان حکم به کشتار آنها داد چرا که زندگی روستایی و دامداری بدون حضور سگ امکان پذیر نخواهد بود.

نامیدن سگهای روستایی و عشایر با نام سگ ولگرد، تنها باعث می شود که مجوز کشتار و جمع آوری سگهای رام شهری را بگیریم و این بزرگترین ناانصافی است.

سگهای شهری که آنها را ولگرد می نامیم؛ فاصله زیادی با مناطق حفاظت شده دارند و علاوه بر آن جسارت و قدرت بدنی حمله به حیات وحش را هم ندارند.

آیا غذارسانی باعث افزایش جمعیت سگها می شود؟

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد «فائو» آمار جالبی ارائه کرده است. در ایران سالیانه ۳۵ میلیون تن دورریز مواد غذایی داریم و همین موضوع غذای حیواناتی مثل سگ، گربه، موش و پرندگان را تأمین می‌کند.

آمار وحشتناک پسماندهای غذایی در مقایسه با آمار غذا دهی طیف اندکی از دوستداران حیوانات نمی‌تواند مشکل‌ساز شود و اصلا به چشم نمی آید.

سگهای شهری

جمع بندی: عده ای با استفاده از نیت پاک تحصیل کرده های زیست محیطی در لباس و افکار آنها ظاهر شده و در حال ترویج سگ کشی به دلیل آسیب به حیات وحش هستند و کسانی که در شیپور آنها می دمند در حال دوستی خاله خرسه با نام محیط زیست هستند چون نتیجه این دیو پنداری‌ سگها، رواج حیوان آزاری زیرپوستی بین انسانها است تا شاهد نمونه رفتارهایی همچون زیرگرفتن سگ در حال استراحت در کنار جاده توسط راننده وانت، به طناب بستن و کشیدن سگ در پشت ماشین و کشتار سایر گونه های حیات وحش باشیم.

نمی شود به انسانی که در محیط شهری و در کل ساعات شبانه روز با حیواناتی مثل سگ و گربه که جلوی دیدگانش است، یاد بدهیم که نسبت به سرنوشت برخی از حیوانات بی رحم و بی تفاوت باشد اما بخواهیم در مواجهه با حیات وحش و محیط زیست و حفظ درختان و … بلافاصله تغییر موضع داده و از در مهربانی و عطوفت وارد شود!! این دوگانگی اخلاقی غیرقابل هضم بوده و دستیابی به آن امکان پذیر نیست.

خلاصه اینکه اگر می خواهید سگها عصبی و حشی تر شوند آنها را گرسنه نگهدارید. اگر می خواهید سگهای وحشی نترس و هار به قلمرو شهری بیایند آنها را گرسنه نگه دارید، اگر می خواهید بهداشت عمومی به خطر بیافتد و سگها به زباله گردی روی بیاورند آنها را گرسنه نگه دارید و اگر می خواهید چیزی به نام انسانیت در درونتان بمیرد و جان دادن حیوانی را دیده و کاری نکنید؛ بی تفاوتی پیشه کنید.

نمی شود که با نگاه رادیکالی دستور به حذف گونه ای برای نجات گونه ای دیگر صادر کرد. جان شیرین خوش بوده و نباید تپشهای قلب و حق زندگی که خدا به سگها داده را نادیده بگیریم.

هیچ موجودی برای حیات وحش بیشتر از انسان خطرناک نیست.