حل مشکل حرف نزدن و تپق بچه با خوردن تخم کبوتر و پرنده شایعه است. تخم کبوتر کودک را به حرف نمی آورد. اسیر این باور صد در صد غلط ذهنی با خوردن تخم کبوتر، بلدرچین و پرندگان نشویم و سریعا کودک یا فردی که دچار مشکل گفتار و حرف زدن شده را به پزشک و گفتار درمانی ارجاع دهیم.

یکی از خرافاتی که رایج شده خوراندن تخم کبوتر به بچه یا فردی است که دارای مشکل تکلم است. این خرافه هیچ گونه «حتی یک درصد» مبنای علمی نداشته و در بازگشایی زبان کودکان حتی به اندازه مثقال تأثیر ندارد.

متاسفانه چنین باورهایی باعث شده که از دو سو دچار آسیب شویم. نخست این که توجه والدین کودک به این باور غلط منجر به تداوم خرافه پنداری و ترویج باورهای اشتباه می شود تا پیگیری روش های علمی را نیمه کاره گذاشته یا در انجام آن سستی کنند. هیچ رفرنس علمی چه از دهه های قدیم و چه علم نوین این موضوع را تائید نکرده است.

دوم این که در حق مخلوقات زبان بسته ای که با هزار امید و عشق لانه سازی کرده و درصدد بزرگ کردن جوجه هایشان بودند، ظلم بزرگی می شود. آه و نفرین حیوانات و مخلوقات زبان بسته را با برداشتن تخم کبوترها به جان می خریم و نه تنها هیچ تاثیر مثبتی در بازگشایی زبان و حرف زدن ایجاد نمی شود بلکه انرژی های منفی بابت ظلم به این حیوانات و گرفتن جوجه ها و آشیانه را به جان می خریم. قانون بازتاب می گوید رنجی که برای حیوانات می آفرینیم به خود ما باز خواهد گشت. ما با از بین بردن زندگی کبوترهایی که حق زندگی و جوجه دار شدن داشتند آن هم به خاطر خرافه غلط تنها به افزایش مشکلات خودمان دامن می زنیم.

اکنون در قرن بیست و یکم قرار داریم. در قرتی که لازم است عاقلانه و منطقی فکر کنیم. اگر چنین نگرشی در باز شدن زبان کودکان با خوردن تخم کبوتر درست بود، اکنون کشورهای پیشرفته جهانی داروهای خاص آن را با بهره گیری از املاح و مواد متشکل موجود در تخم پرندگان درست کرده و از آن به عنوان اختراع قرن یاد می کردند. علاوه بر آن هیچ مشکل گفتاری نیز در هیچ کسی پیش نمی آمد.

در زمان ایجاد مشکل گفتاری باید به جای پرداخت به چنین خرافاتی که تمامی متخصصان داخلی و اروپایی نیز آن را رد کرده اند باید ریشه یابی موضوع کرد.

همچنین سریعا کودک یا فرد دارای مشکل در حرف زدن را به گفتار درمانی برده و زیر نظر مشاور و متخصص مورد درمان قرار داد.

از دست دادن وقت در مواجهه با فرد دچار تپق یا حرف نزدن اصلا جایز نیست و به محض اطلاع از این مشکل به جای وقت تلف کردن و پرداخت به اصول غیر علمی که تنها در کشورهای جهان سوم رواج دارد، به پزشک و گفتار درمانی مراجعه کرد. تنها درمان مشکلات گفتاری به خصوص در سنین پایین با مراجعه به گفتار درمانی و روانشناس امکان پذیر است.